Back home again! De laatste weken

Shalom allemaal,

Luisterend naar Glgltz, mijn favoriete Israelische radiozender die we altijd luisterden, terug in het koude Nederland, schrijf ik mijn laatste verslag over de ervaringen in Israel van de afgelopen drie maanden!

De laatste weken in Israel zijn voorbij gevlogen. Er werd nog weer sushi gemaakat, taarten gebakken en ook pannenkoeken. Als je weet dat je nog maar kort de tijd hebt probeer je van alles zo intens mogelijk te genieten. In de fish ponds nog een aantal zware klussen, maar nog steeds vond ik het leuk. Op vrijdag begon het ineens te regenen op werk, en dat betekent toch wel heel wat anders dan hier! Ik vond het eigenlijk wel leuk, in het water te staan, terwijl ook de regen van boven op je valt. We haalden vis uit voor mijn afscheidsbbq dat weekend. Deze vrijdag na het werk is Clara mij komen bezoeken in Geva! Zo leuk om iemand die je dichtbij staat op bezoek te hebben, om te delen wat ik hier heb meegemaakt en de mensen die ik heb ontmoet. Even kopje thee bij Hennie, rondje over de Kibbutz gewandeld, en een bezoekje aan de baby schaapjes gebracht, zo schattig! 's Avonds gingen we met zijn allen naar het Shabat diner in de dining hall, waar het heel hard begon te onweren. Rennend door de regen weer terug, en met zijn allen gezellig rondgehangen in de jongens-porch met leuke muziek. Dani en mijn laatste weekend, dus gezellig naar de pub met zijn allen. Na de pub op Geva vertrokken we nog naar de Moshav vlakbij, om het feest nog even door te zetten.
Zaterdag door de regen richting de lunch, het weer was nog nooit zo slecht geweest hier! Filmpje gekeken, en taart gebakken voor mijn afscheidsbbq die avond. Samen met een andere jongen van werk die weg ging werd er dus een bbq gegeven, veel eten en veel mensen, heel gezellig. De eigen vis van de bbq blijft toch altijd het best.. Op een gegeven moment zette mijn baas de muziek uit en bracht een toast uit, eerst op die andere jongen en daarna op mij. Hij vertelde dat het hun had verbaasd dat een meisje als ik me zo goed kon redden in de zware fysieke mannenwereld van de visserij. Hij bedankte me voor de tijd die ik had gewerkt, positieve energie, en wenste me het allerbeste. Zeker omdat het mijn baas was die dit zo zei, die normaal nooit echt een woord van waardering uitspreekt, betekende dat best wel wat voor mij. We sneden de taart aan, bleven nog gezellig verder kletsen, en het was weer tijd om naar huis te gaan. Met Clara nog een filmpje gekeken en niet te laat slapen, wat was het fijn om dit bijzondere weekend haar bij me te hebben in Geva! Zondag had ik met Caroline en Daniela een dag vrij genomen, omdat het Dani's laatste dagje was. We hebben vooral rustig aan gedaan en gekletst, en zijn 's middags even afula in geweest, en hebben taartjes gegeten in een cafétje. Zo vreemd dat mijn beste vriendinnetje van hier weg gaat, maar gelukkig komt ze me bezoeken in Amsterdam! Vanuit afula ging Clara weer terug richting Jerusalem, en wij richting Geva. Die avond was Dani's afscheidsmeeting, en samen met Dani hebben we gezellig op mijn bed wijn gedronken, en hebben we verhalen aan elkaar geschreven en lekker gekletst.
Op maandag zou Dani weg gaan, dus op werk voelde het al wel een beetje raar, en zeker samen bij onze laatste lunch, iedereen was wel verdrietig. Ik had haar beloofd samen met haar naar Afula te reizen, vanwaar ze op de bus richting Jerusalem ging. We namen afscheid, en ik heb de rest van de middag dagboek geschreven met een kopje thee in een cafétje. Zo komt voor mij mijn eigen afscheid ook heel dichtbij..

Terug in Geva was het gelukkig wel gezellig met de meiden, en nam Talia, mijn Koreaanse vriendinnetje mij mee naar twee vrienden van haar op de Kibbutz om zelf Humus te gaan maken! Gelukkig voelde ik me hierna wel weer beter, het was erg gezellig.
Dinsdag na werk lekker hardgelopen, laatste keer de laundry en schoonmaken, en pannenkoeken gebakken. Tijdens het eten hoorden we een hele harde bom vlakbij, en daarna waren er allemaal vliegtuigen en helikopters in de lucht boven ons. Dit was wel wat anders dan we gewend waren, en we waren wel geschrokken, maar het bleek een militaire oefening, dus niets serieus bedreigend. Na het eten gingen we met veel van de volunteers richting de meiden-porch, waar we allemaal kaarsjes hadden neergezet met muziek, heel gezellig. Lekker dansen, wijn, en gezellig met zijn allen kletsen, het was echt heel leuk. Daarna door naar de pub voor mijn laatste pub-avond, en met heel veel mensen gepraat, ga het echt wel missen allemaal.. Woensdag op werk nog even traktor gereden:) en 's middags liet ik veel van de volunteers in mijn album schrijven wat ik van vriendinnetjes uit Amsterdam had gehad met mooie foto's en verhaaltjes. Het leek me leuk om van de mensen die ik in Geva had ontmoet een persoonlijk verhaaltje te hebben, en uiteindelijk heeft bijna iedereen iets heel leuks geschreven! Mooi om mee naar huis te nemen. Filmpje en gaan slapen voor mijn laatste werkdag op donderdag! We gingen vis uithalen van de grootste vijver, en het was een leuke dag. Ik mocht de manden met vis wegen voor een man die los wat vis kwam halen, en vermaakte me prima. Ik sprak met de mannen van werk over de oorlog die was uitgebroken, Ahmed Jabari gedood, alle beschietingen in en rond de Gaza, en vroeg me af of het wel veilig was te gaan reizen. Ik belde nog wat mensen op voor advies, en besloot toch te vertrekken op vrijdag richting Netanya, omdat het vrij noordelijk was. 's Middags had ik mijn afscheidsmeeting in Hennies tuin, iedereen was er, met ijs en toastjes, kreeg ik een afscheidsgedicht, was erg mooi. De ouders van een amerikaans meisje hadden een ticket voor haar geregeld, want ze wilden dat ze direct weer terugkwam toen ze hoorden over de situatie in Israel. Drie volunteers vanuit een Kibbutz vlakbij de Gaza strook kwamen naar Geva, omdat het bij ons wel veilig was. Zo kwam ook voor ons de oorlog wel wat dichterbij.

Die avond, mijn laatste avond in Geva, gingen we met alle meiden naar Afula voor een etentje. Het was erg lekker en heel gezellig, mooi om het zo te kunnen afsluiten. Vrijdagochtend was ik druk bezig met iedereen gedag te zeggen, langs de bank om geld te wisselen, tas pakken, zo vreemd en eigenlijk nog niet zo goed voor te stellen dat ik mijn thuis achter ga laten. Laatste lunch in de dining hall, veel foto's en dan toch echt weg. Ik werd weggebracht naar Afula met twee vrienden die naar tel aviv zouden reizen, en ik stapte ergens halverwege uit, om daar opgewacht te worden door familie Zarmon! Deze familie is goed bevriend met mijn opa en oma, en vonden het erg leuk als ik ze nog zou komen opzoeken. Ik kan me zelfs nog herinneren dat ze bij ons thuis in Bunnik zijn geweest toen ik een jaar of 5 was. Ik werd hartelijk ontvangen, kreeg een eigen kamer en badkamer, en vooral veel en lekker eten. Back to civilization! We praatten over de oorlog die gaande was, de luchtalarmen in Tel Aviv omdat er die richting op geschoten werd, interessant om zo bij een Israelische famlie te zijn. De kinderen en kleinkinderen kwamen en we hadden een traditioneel shabat diner. Ik sliep heerlijk, en na een strandwandeling zaterdag kwamen de kinderen weer om nogmaals een uitgebreid diner te hebben. Zo bleef ik een aantal dagen bij de Zarmons, keken we klassiekers, bezochten we het oude centrum van Netanya maar ook de shopping mall, en bekeken we de situatie in het land, omdat ik graag nog naar Jerusalem wilde reizen.
Na wat advies van verschillende Israeliers besloot ik dinsdag naar Jerusalem te reizen, om Clara nog voor de laatste maal te bezoeken! Zo heerlijk om elkaar nog even te zien, gezellig de stad in geweest, het Israel museum bezocht, naar Yat Vashem (groot holocaust museum en monument), de shuk, favoriete boekencafé en de oude stad voor souvenirs. Dinsdag vlak nadat ik was aangekomen hoorden we ineens het luchtalarm. Iedereen was wel geschokt, maar ze hadden het daar al een keer gehad, en we wisten dat we naar de schuilkelder moesten gaan. Binnen een halve minuut waren we daar wel, en kort daarna stopte het alarm weer. We moesten nog 10 min wachten, maar we hoorden geen bom. Daarna was alles eigenlijk onveranderd, en we zijn gewoon de stad ingegaan. Er was zuidelijk van Jerusalem een bom in het niets geland. Ook hebben we op straat een keer een grote bom gehoord, iedereen rennen en kijken of er wat aan de hand was, maar er was niks, en later ook niet op het nieuws. Er is dus wel dreiging, maar er gebeurde waar ik was niet echt iets. Ook omdat Jerusalem zo'n heilige plaats is voor veel mensen, en ook de moslims, zou het vreemd zijn als de Hamas zijn eigen mensen en heiligdommen daar beschiet. Woensdag was er een bus bom in Tel Aviv, gelukkig geen mensen gedood, maar wel een grote schok. Ik zou donderdag naar tel aviv reizen.. Na het laatste kopje warme chocolademelk met Clara besloot ik dus een klein busje, een sheruk naar Tel aviv te nemen, nog wat veiliger dan grote bussen. De reis ging prima en ik kwam veilig bij Doris aan, waar ik aan het begin van mijn verblijf in Israel ook al ben geweest. Vrijdag ben ik een dagje Tel aviv in gegaan, op bezoek in de galerie van een van de dochters van familie Zarmon aan de Diesengoff, een van de leukste straten van Tel aviv. Zij ontwerpt kleding, en ik mocht ook haar studio zien, erg leuk. 's Avonds na een gezellig shabat diner met Doris en haar familie praatten we nog wat over het staakt het vuren. De kleinkinderen van Doris hadden een week vrij van school gekregen, omdat ze dichterbij de Gaza strook woonden, en veel luchtalarmen hadden op een dag. Interessant om zo met mensen te praten die het van nog dichterbij meemaken. 's Avonds ging ik nog de stad in met mensen van de Kibbutz, langs allemaal gezellige barretjes.

Zaterdag, mijn laatste dagje in Israel. Ik ging met Doris en haar dochter naar het museum van moderne kunst in Tel Aviv. Vooral het gebouw was al heel indrukwekkend. 's Middags reed ik met de kinderen van familie Zarmon mee van Tel Aviv richting Netanya voor een laatste gezellig Shabat diner bij hun familie. Mooi om zo nog een keer van iedereen afscheid te kunnen nemen. 's Avonds nog een drankje op mijn verjaardag die deze avond zou beginnen, en wachten op de taxi die me naar het vliegveld zou brengen. Laatste uitzicht over het geweldige Tel Aviv, en op het vliegveld uitgebreid alle bagage onderzocht. Ik moest mijn tas drie keer door de scan doen en helemaal uit en weer inpakken, maar ik vond het wel prima om nog wat te doen in de tijd dat ik moest wachten. We mochten tijdig boarden, maar het duurde heel lang voordat we echt de lucht in gingen. Door de storm in Nederland was de landing met wat turbulentie maar de vlucht was prima, lekker nog wat kunnen slapen. Toen ik met mijn bagage uit de deuren kwam, stonden daar mijn familie en allemaal lieve vrienden op mij te wachten! Dat was wel een grote verrassing, en een heel bijzonder warm welkom. We besloten met zijn allen nog door te rijden naar Noordwijk voor wat taart en een lunch, en na een strandwandeling met Susan en Maarten had ik toch al wel weer wat hollands gevoel. Opa en oma en ome Henk kwamen 's avonds om heerlijk hollands te eten, en mijn verjaardag te vieren. Helemaal vol van alles ging ik uiteindelijk voor een lange nacht slapen naar bed.

Nu is het ondertussen een aantal dagen later, en heb ik nog steeds moeite met wennen aan het leven hier. Wat heb ik een verschrikkelijk anders leven geleid, wat heb ik een mooie tijd gehad, en wat ben ik er echt úit geweest. En ik mis de mensen en het land daar gewoon. Gelukkig laten veel mensen me hier beseffen dat ik toch ook gemist ben, en dat ik hele waardevolle vriendschappen en een heel lieve familie heb. Ik zou iedereen die de kans krijgt op reis te gaan, of naar Israel in het bijzonder te reizen, aanbevelen om het vooral te doen! Wat een ervaringen, wat een bijzondere tijd, en wat leer je er veel van. Ik ben heel blij dat ik deze stap heb durven nemen, en zal alles wat ik hier heb meegemaakt dan ook altijd bij me dragen.

Mijn trouwe lezers, bedankt voor jullie belangstelling, het lezen van mijn blogs, en een berichtje op zijn tijd. Dat heeft me heel erg goed gedaan.
Wie weet is er over een tijdje weer ruimte voor een nieuwe reis, nu ik er eenmaal van geproefd heb wil ik meer, maar nu eerst tijd voor het Hollandse leven, de kou, de Sint en Kerst, ook wel weer mooi!

Veel liefs, Maartje