Rondom de Eilat trip;

Shalom allemaal, manesh!

De laatste twee weken in Geva zijn aangebroken, en wat vind ik het al moeilijk om vooruit te kijken naar het moment dat ik deze heerlijke plaats en geweldige mensen moet verlaten! Hoewel ik me vanaf het begin al thuis voelde, voelt het nu nog veel meer alsof ik hier echt thuis hoor. Ik ken heel wat mensen around, maak graag een praatje als ik iemand tegen kom, geniet er alleen al van om hier rond te wandelen, de rust hier te ervaren, ik ben er allemaal zo aan gewend! En als ik dan hoor dat het in Nederland er koud en grijs is, terwijl ik zaterdag nog op het strand heb gelegen, en hier nog steeds in korte broek wandel denk ik wel eens; waarom zou ik hier ook weg gaan? Aan de andere kant bestaat er ook zoiets als heimwee, al heb ik daar (gelukkig) niet veel last van, maar toch zijn er genoeg dingen en vooral mensen thuis die je laten beseffen dat je op een gegeven moment weer terug wilt. Zoals ik al verschillende mensen heb gezegd; voor mij voelt het nu alsof ik in het paradijs leef, maar het is ook goed om na een tijdje weer te landen op aarde. Ik weet dat de ervaring voor mij heel goed is geweest, en je kan dan maar beter stoppen op het goede moment, zodat het ook een hele mooie herinnering in zijn geheel blijft. Ik merk het aan de mensen die hier voor een lange tijd zijn, heel wat zelfs voor 9 maanden, en zij zijn er allemaal al aardig klaar mee voordat ze weg gaan, en ik wil juist optimaal genieten tot het eind van mijn verblijf.

Vandaag hebben we een grote klus op werk afgerond in een van de grootste fish ponds. In totaal wel een ton of 80. Om alle vis eruit te halen laten we het water uit de pond lopen, zodat we over de bodem kunnen lopen. Een aantal weken duurt dit, en zo ook het werk zelf. We krijgen veel hulp van mensen uit kibbutzim uit de omgeving, en van de thai people van hier uit Geva, dus altijd met een grote groep mensen aan het werk. Ondertussen weet ik ook goed hoe alles werkt en wat ik kan doen, dus ik voel me helemaal op mijn plek. En de guys met wie ik werk zijn allemaal heel leuk tegen me, eigenlijk hebben we altijd fun. Laatst hadden ze me uitgenodigd voor een bbq bij hun huis in de kibbutz, dus heb ik een avondje met de jonge kibbutzniks rondgehangen, geleerd hoe ik onze eigen gevangen vis het best kan eten, en gezellig gepraat met de mensen daar.

Vorig weekend was een nieuw hoogtepunt voor mij hier. Met de volunteers gingen we op de Eilat trip, wat ondertussen een heel fenomeen is hier. Eens in de drie maanden organiseert de kibbutz een weekendje weg voor de volunteers, en meestal is dat richting Eilat, het zuidelijkse puntje van Israel (ook wel het zandvoort van hier), aan de rode zee.
Vrijdagochtend door de stromende regen en heel hard onweer (z
eer zeldzaam hier) rennen naar de bus, die we de avond ervoor al ingeladen hadden met alle spullen en heel veel eten. Iedereen sliep het eerste stuk terwijl we naar het zuiden reden, tot een plek waar we met een picknick een heerlijk ontbijtje hadden. We bezochten het graf van Ben Gurion, de eerste minister president van Israel, en ook bezochten we de Kibbutz, Sde Boker, waar hij met zijn vrouw heeft gewoond. Er was daar ook een soort van dierentuin waar we allemaal vreemde reptielen hebben gezien, maar het leukst vond ik het stekelvarken:) Ondertussen waren we al midden in de Negev, de ware desert, en besefte ik dat het voor mij de eerste keer was in de woestijn! Gelukkig viel het op zich wel mee met de hitte, en in En Avedat, een nationaal park in de woestijn, maakten we een wandeling door de canyon, langs een waterval waar we een schijnbaar erg gevaarlijke slang tegenkwamen, grotten in de rotsen, en uiteindelijk een klim weer naar boven naar een uitkijkpunt waar we onze hele route konden overzien. Na de lunch reden we het laatste stuk door helemaal naar het zuiden, en kwamen we eind van de middag in Eilat aan. Ik vond het alleen al heerlijk om naar buiten te staren vanuit de bus, wat is er veel moois te zien hier, maar ook als je in de bus rondkeek was het een mooi gezicht. Alle slapende mensen, koppeltjes, rare muziekjes en grappen, allemaal mooie taferelen. Een paar mensen hadden de nacht ervoor doorgehaald en hebben de hele weg nog half dronken moeten doorbrengen, slapend op de grond in het gangpad van de bus, eigenlijk vooral heel grappig.
Het hostel was prima, ik deelde de kamer met vier meisjes, en we kregen even de tijd om op te frissen en uit te rusten. 's Avonds maakten we met zijn allen een grote bbq op het terrein voor het hostel, en daarna vertrok ik met een groepje richting het centrum. Voor mij kwam het in eerste instantie over al een soort Lloret de mar, al die hotels en toeristisch gebeuren, maar het had ook wel wat. Gezellig wat gedronken aan het strand en op zoek naar een leuke bar. Het duurde even voordat we een leuke plek vonden, maar we zijn geeindigd in The Beatles, een bar waar veel mensen waren, ook een hoop arabieren, en iedereen aan het dansen was, en dat was nou precies wat wij wilden (in onze pub in geva wordt maar af en toe gedanst, en dan alleen door ons..). Heerlijk gedanst met Daniela mijn mexicaanse vriendinnetje, Mairead uit Schotland en Martin uit Denemarken. We hadden wat leuke gesprekken met mensen van daar, en gingen niet te laat weer terug, want de dag was toch al wel lang zo..
Zaterdag gingen we naar het Sea Life in Eilat, in de rode zee heb je veel mooie vissen en koraal. We zagen haaien en grote schildpadden, lekker ontbijtje met prachtig uitzicht. `s Middags gingen we naar het strand, de bus stond vlakbij de kustlijn, en nadat we een soort zonnescherm hadden uitgerold konden we zo vlak aan de zee bbq`en! Heerlijk relaxt middagje, gezellige bbq, en gesnorkeld! Samen met Rebecca uit denemarken heb ik een lange tijd gesnorkeld, en we zagen zelfs twee nemo-visjes en een dory visje erbij, dus dat was wel grappig (voor degenen die deze film hebben gezien). In de avond aten we shoarma met bijna iedereen van de groep en gingen we gezellig de stad in. We hebben een poos in de Irish pub gezeten, en zijn nog langs wat andere bars gegaan, het was heel leuk met zijn allen. Op de zondag moesten we heel vroeg op om te vertrekken, omdat we naar de Massada wilden gaan. Om tijd te besparen, en ook omdat het wel heel heet was hebben we niet de wandeling naar boven gedaan, maar met de kabelbaan. De Massada is een soort plateau berg vlak aan de dode zee, met een hele bijzondere geschiedenis. Het was heel indrukwekkend om te zien, en om het verhaal erbij te horen, wat zich al zo lang geleden heeft afgespeeld. Na dit bezoek reden we door naar de dode zee, om daar bij de hot springs van Ein Gedi de dode zee in te gaan. Ik was daar nog nooit geweest en wilde er heel graag heen, en het was zo bijzonder! Het water voelt een beetje raar, en je kunt echt gewoon drijven, we hadden veel fun met elkaar. Je moest wel uitkijken voor je ogen, want het prikt heel erg. Aansluitend hadden we onze laatste bbq, en gingen we op onze weg terug naar het noorden. Ook deze route was heel mooi en bijzonder, iedereen zat nog wat na te genieten van het heerlijke weekend, en volgens mij vonden de meesten het ook wel fijn om weer terug naar huis, naar Geva te gaan.

De band met de groep is veel hechter geworden, en dat kon je ook wel merken nadat we terug kwamen. Gezellig met zijn allen films kijken, rondhangen bij de porches en de schommelbank, spontaan potje volleybal, er wordt heel wat afgelachen hier met zijn allen. En we leren elkaar de cultuur van thuis, zo heeft een koreaans meisje ons allemaal sushi leren maken, lekker! Ook op de kibbutz ken ik ondertussen al veel meer mensen, als ik rondloop over de kibbutz maak ik geregeld een praatje met wat mensen, of bij het boodschappen doen, en ook mijn hebreeuws gaat nog steeds vooruit. Doordat ik af en toe de kleinkinderen van 'mijn israelische oma Hennie` nederlandse les geef, leer ik daarmee ook hebreeuws.

Omdat de politieke situatie op dit moment in israel natuurlijk niet geheel onrustig is, heb ik me daar ook een beetje in verdiept nu ik hier ben. Ik probeer veel te praten met verschillende mensen die ik tegen kom in de kibbutz en ook met het reizen, zodat ik ook van verschillende kanten de situatie kan bekijken. Omdat ik in een kibbutz woon maak ik vooral heel veel mee van het echte joodse, israelische leven. Maar aan de andere kant zitten wij hier vlakbij de grens met Jordanie, en ook palestijns grondgebied. Afgelopen week was er een seminar georganiseerd voor volunteers van kibbutzim uit heel Israel. Ik was een van de gelukkigen van de vele geinteresseerde volunteers die erheen mocht, om te leren over de situatie met het conflict met palestijnen en de omliggende landen op het moment. Woensdag ochtend vroeg vertrok ik met vier andere volunteers van onze kibbutz richting Hadera, waar we ontvangen werden in Givat Haviva, door de directrice van The Kibbutz Volunteers Program Center, Aya. Ze vertelde dat Givat Haviva een soort universiteitscampus was die veel gebruikt werd voor seminars en congressen, en waar ook veel soldiers van de army wonen. Wij kregen 'les' in de library, met zo'n 40 volunteers uit heel israel. We begonnen met een soort introductie, en warming up games om elkaar wat te leren kennen, en er bleken nog twee nederlanders te zijn! Hierna kregen we les over de holocaust, zagen we een film over een persoonlijk verhaal en een tentoonstelling in een museum daar. Het blijft toch altijd heel bijzonder en zwaar als je er zo over hoort, en zeker hier in Israel, waar ik nu veel in contact kom met joden en leer over het jodendom, besef ik nog meer hoe verschrikkelijk is wat hun allemaal is aangedaan. We praatten over de revival van de joden, de pioniers die de Kibbutz beweging zijn begonnen, en hoe het ontstaan van alle Kibbutzim in Israel is gegaan. Na een gezellig avondmaal hadden we Israeli folk dances, wat was dat leuk! We hebben erg gelachen met zijn allen, niemand had enig idee hoe het moest, maar een man en een vrouw kwamen ons lesgeven, en het was niet zo moeilijk. Vooral in een rondje dansen met zijn allen, en heel blij doen, we vonden het erg grappig. 's Avonds hingen we wat met zijn allen rond bij ons slaapverblijf, en het was heel leuk om ook volunteers uit andere Kibbutzim te ontmoeten. Intrigerend vond ik de verhalen van volunteers uit een Kibbutz naast de Gaza strook, die vertelden dat ze bijna elke dag belaagd werden met stenen die gegooid werden, en waar het dus veel onrustiger is dan op onze kibbutz in het noorden. En dan te bedenken dat ik in eerste instantie misschien ook richting een van die kibbutzim gestuurd zou worden, dan had ik deze andere mensen ontmoet, en waren veel dingen waarschijnlijk heel anders gelopen. Hier besefte ik nogmaals hoe blij ik mag zijn met mijn job, veel mensen moeten toch afwassen of dat soort dingen, en maken veel langere werkdagen dan wij hier in Geva. Ook de Eilat trip die wij hebben gehad, zulk soort dingen hebben ze niet overal. Ook de ligging van Geva is heel strategisch, wij kunnen heel gemakkelijk overal heen reizen. Leuk om zo de ervaringen te kunnen delen en allerlei dingen te bediscussieren. Op donderdag hadden we een lezing over Israeli society, its many faces and uniqueness, wat zeker zo is. De lezing kregen we, net als twee lezingen van de dag ervoor, van Lydia Aisenberg, een britse pittige dame, die al veertig jaar in Israel woont in een Kibbutz, en als journalist werkt. Ze weet heel veel over de geschiedenis van Israel en de politieke situatie op het moment. Zij was de interessantste spreker die we hebben gehad, ze vertelde met veel humor en kon ons jonge mensen blijven interesseren. Na de lecture maakten we een tour door de I'ron valley waar we leerden over het samen, en ook niet-samenleven van joden en arabieren. We passeerden het grensgebied van Israelisch en palestijns grondgebied, zagen een stuk van de fence die ze hebben gebouwd tussen deze twee gebieden en bezochten het checkpoint naar de Westbank. Ik was al wel een keer over de border geweest, maar het blijft een heel vreemde situatie. Zeker toen we het dorp Barta bezochten, waar door het midden van het dorp de grens is getrokken tussen Israelisch en palestijns grondgebied. Je kan gewoon over de grens lopen, het enige wat je ziet is een soort greppel, en op sommige plekken waar het de weg kruist een soort riool. De gevolgen van dit is dat er nu families zijn met gezinnen aan de ene en andere kant, en nu ineens in verschillende landen, met een verschillend burgerschap, en waar de gouvernments met veel wrijving tegenover elkaar staan. Om dit van zo dichtbij te zien en te beseffen was heel bijzonder. Vanaf een berg konden we de hele vallei overzien en de grenzen zien die erdoorheen liepen, en hoe dichtbij alles van elkaar is, en ook van de kustlijn. Al met al heb ik veel dingen geleerd over de politieke situatie op dit moment en ook wat van de geschiedenis van Israel, en hoe meer je erover leert, hoe meer je beseft dat het verschrikkelijk ingewikkeld is, ook voor de mensen hier.

Op de terugweg reisden we samen met volunteers uit kibbutzim uit het noorden, en konden we nog wat napraten over de seminar.
Op vrijdag, na een korte dag werk vertrok ik alweer van de kibbutz, om met 4 andere meiden uit het camp naar Tel aviv te gaan! We vonden na twee hostels een hostel met plek (blijkbaar willen meer mensen stappen in tel aviv in het weekend), en fristen ons wat op voor het eten. We waren met twee Koreaanse meisjes, Talia en Yubin, Daniela mijn mexicaanse vriendinnetje, en Mairead uit schotland. We hadden allemaal wel zin in sushi, dus het werd japanica, lekker eten! We wandelden over de Diesengov, waar allemaal gezellige barretjes en cafe's zijn. Het nachtleven in tel aviv is wel heel levend, iedereen was buiten en op straat. Aan het strand hadden we een heerlijk toetje, we liepen langs de boulevard, dat is toch wel heel leuk aan tel aviv, het heeft alles! We kwamen een paard met wagen waar we een ritje op mochten maken, hilarisch.. Van die israelisch muziek, en de driver met een cowboyhoed, we hebben heel hard gelachen. We dronken nog ergens wat, en gingen de menigte achterna richting een leuke club. We belandden in de Jimmy Who, waar heel veel mensen waren, en goede muziek was! We hadden het erg naar ons zin, lekker dansen, met allemaal mensen gepraat, een keertje echt uitgaan. Omdat we ook nog wat anders wilden zien, zijn we op een gegeven moment met een taxi naar de haven gegaan waar nog meer grote clubs zijn, en op aanraden gingen we naar de Galina. Daar hebben we nog lang gedanst totdat het leegliep, en na een geweldige hotdog (je moet toch echt eten na uitgaan) en een flinke wandeling kwamen we weer in het hostel, en waren we moe genoeg om meteen in slaap te vallen...
Gelukkig hoefden we niet te vroeg uit te checken, en heeft Tel aviv een fantastische beach, waar we de hele zaterdag hebben uitgerust! Lekker gezwommen en nog wat zon gepakt, want ja ook hier wordt het wat kouder, dus echt zonnen op de kibbutz gaat niet meer nu het zwembad dicht is voor de winter. Het waaide aardig hard, dus we hebben heel veel kite surfers gezien, zag er heel mooi uit. Aan het eind van de middag werd het toch wat frisser, en na een heel goede pizza gingen we weer op de terugweg naar Geva. Ook na 1 dagje vonden we het allemaal heel fijn om weer naar huis. We kwamen nog een schorpioen tegen onderweg, mijn eerste hier.
Toen we terug kwamen bleken we wel wat gemist te hebben, er was een incident geweest tussen twee jongens, waarvan er 1 was vertrokken, en de ander weg is gestuurd en de dag daarna moest vertrekken. Iedereen was wel geschokt door het nieuws, en nu zondag ook nog een andere jongen vertrok die hier voor 9 maanden is geweest, merk je dat de groep toch telkens veranderd. Ik heb een hele goede tijd meegemaakt met de volunteers, het heeft altijd zo zijn ups en downs, en zoals ik heb mogen horen en ervaren zat ik in een grote up.

Op maandag hebben we de grote pond op werk gefinished. Het water stond heel laag, en we moesten door de modder lopen om de laatste vis op te rapen die niet met het net gevangen kan worden. Omdat de vis heel hard flippert en probeert weg te komen spat al het modder in het rond, en zo kwamen we allemaal als modder-mannetjes uit het water. Ik heb zelfs een foto van het resultaat, ik zal even kijken of ik hem kan uploaden. Het voelde als een challenge, na een aantal weken bereikt, en als beloning een fijne swim in een andere pond om al het modder af te spoelen en af te koelen.

Nog maar een kleine twee weken en dan ga ik Geva verlaten! Hopelijk nog een fijne laatste tijd, met Clara die mij komt bezoeken in mijn laatste weekend hier, een afscheidsfeestje met Daniela die ook volgende week vertrekt, de guys van werk maken een afscheidsbbq voor me, dus wel goede dingen om naar uit te kijken!

Veel liefs, Maartje