Ondertussen

Shalom allemaal!

Weer even geleden, en het leventje hier op Geva kabbelt rustig voort. Hier heb ik nog steeds erg mooi weer, dan is het toch handig als je in de visserij werkt en af en toe een duik kan nemen. Wel vind ik het heel jammer dat ze het zwembad afgelopen weekend hebben gesloten voor de winter! Ik ging er zo graag heen, bijna elke dag, lekker wat baantjes trekken na het werk, wat lezen, maargoed, nu weer tijd voor andere dingen.

Samen met want andere volunteers heb ik Bet She'an bezocht, een stadje in de buurt van de Kibbutz. We gingen naar de markt, langs wat winkeltjes en aten heerlijke Falafel. Na een ijsje raakten we in gesprek met de man van de cash office waar we wat geld wilden ruilen. Hij moest erg lachen om ons hebreeuws, we waren aan het oefenen met tellen. Er kwamen nog wat meer mensen bij het gesprek, en daarna hebben we met zijn allen een biertje gedronken op het terras. Zo leuk dat dat hier gewoon kan, je ontmoet mensen en raakt aan de praat, en meteen zoveel vriendelijkheid! Na een lift naar huis waren we nog meer onder de indruk van hoe aardig de mensen hier toch zijn..

Soms is mijn baas zo aardig, ik kreeg spontaan een dag vrij! Josh (mijn grote vriend de koreaan hier) en ik besloten naar het meer van Galilea te gaan, en daar Tiberias te bezoeken. Alleen de trip ernaartoe al, het duurde ruim een uur, was heel mooi. Het is een stukje naar het noorden, dus daar wordt het nog wat meer bergachtig. Met de bus over een top, en we zagen het meer voor ons liggen, in de diepte tussen alle bergen. We wandelden wat rond door Tiberias, en hebben vooral heel lang aan een soort strandje gezeten, en ook in het water. Je kon gewoon op een steen gaan zitten, en het water om je heen laten golven, rustig boekje erbij, net een vakantie dagje!

Soms staat er gewoon een verrassing voor de deur; ik liep mijn kamer uit en kwam Moran tegen, een kibbutznik (iemand die op de kibbutz woont) met wie ik van de week een leuk gesprek had gehad over dat hij dokter had willen worden. Hij zit nu in de army hier... Hij vroeg of ik nu wat te doen had, want hij stond met wat vrienden en een jeep voor de deur en vroeg of ik mee wilde om de bergen in te rijden en zonsondergang te kijken! Zo'n spontane actie daar houd ik wel van, dus ik ging samen met wat andere volunteers mee. Na een wilde bumpy ride, wat natuurlijk vooral heel leuk en gillen was, kwamen we op de top en zaten we een uur naar het prachtige uitzicht te kijken. Het is zo mooi hier! Dat was een leuke verrassing;)

Ondertussen heb ik ook al een lesje Hebreeuws gehad! Je leert vanzelf al veel woorden als je een beetje geinteresseerd bent, en zeker omdat ik met allemaal israelische mannen werk gaat het wel snel. Onze volunteer leader had bedacht om wekelijks les hebreeuws te gaan geven, en ik was daar natuurlijk wel voor in! De standaard zinnetjes kan ik al, en tellen, en wat dingen die handig zijn voor het werk. Hopelijk kan ik zolang ik hier nog ben nog wat dingen erbij leren, want ik vind het erg leuk!
Wat ook heel grappig is; ik heb zondag ook een lesje nederlands gegeven! De andere volunteer leader is een 79 jarig oud omaatje uit nederland (ook al woont ze daar sinds haar 15e al niet meer). Het toeval wil dat ze ook Hennie heet, net als mijn eigen oma, dus dat voelt natuurlijk meteen vertrouwd. Ze is heel blij dat ik er ben, want zo kan ze haar nederlands weer een beetje oefenen, het zakt toch weg als je alleen engels en hebreeuws praat, en er komen hier niet zoveel nederlanders. Een dag in de week werk ik niet in de vis maar help ik Hennie met wat klusjes voor de volunteers. Meestal gaan we boodschappen doen, samen in haar karretje, dus dat vind ik natuurlijk heel leuk. En verder een beetje opruimen en schoonmaken, de laundry in de gaten houden, lekker een beetje aanrommelen en thee drinken, we vinden het wel gezellig! Ze had het over haar kleinkinderen die hier op de kibbutz wonen, en die laatst familie in Nederland hadden bezocht. Het leek hun wel leuk om wat nederlands te leren zodat ze met hun neefjes en nichtjes kunnen praten, en ze hebben toch hollands bloed. Dus zondag ging ik naar Hennies huis om daar Niv en Dor van 13 en 15 (De jongste deed me erg aan Ruben denken, en ik vertelde dat ik ook een broertje van 13 had:)) te ontmoeten, en nederlandse les te geven! Tegelijkertijd konden zijn mijn Hebreeuws nog wat bijspijkeren, dus dat was dubbele winst, het was erg leuk. Ik ga nog wel een aantal lesjes geven zolang ik hier ben!

Afgelopen weekend hebben we met zeven volunteers van Geva de havenstad Akko bezocht. Dat ligt in het noorden van Israel aan de kust, en heeft een prachtig oud stadscentrum, wat voornamelijk arabisch is. Vrijdag na het werk gingen we met zijn allen met de bus, en wandelden we de oude stad binnen. Het was prachtig! (zie de foto's) We slenterden wat rond, op zoek naar een hostel, keken zonsondergang, en omdat we nog geen hostel konden vinden gingen we eerst maar eten. Alles gaat terug naar de eerste levensbehoeftes; eten en slapen! We hadden een diner aan het water met uitzicht op Haifa, terwijl het donker werd, net een romantisch diner! Ik had heerlijke zalm (ja, moet toch een beetje bij de vissen blijven), en aangezien het eten op Geva niet echt geweldig is, genoot iedereen heel het weekend van al het andere eten daar. Na wat rondvragen en lopen vonden we ons grootste geschenk, een geweldig arabisch hosteltje, waar we een kamer voor ons zeven konden krijgen met eigen badkamer, voor 80 shekels wat niet duur is hier. De arabische eigenaar ontving ons met; oh jullie zijn dus die denen? En de deen die ook met ons mee was antwoorde lichtelijk confused; hoe weet u dat nou weer? Het kwam erop neer dat de baas dacht dat wij gereserveerd hadden, wat helemaal niet zo was, en bracht ons meteen naar een kamer. Wij waren allang blij dat we op dit late tijdstip nog zo'n goede plek om te slapen konden vinden, en hoopten maar dat de 'echte denen' niet zouden komen om onze kamer in te nemen. Al met al was het vooral hilarisch:) De baas bleek ook nog eens heel aardig en kletste gezellig weg met ons. We kochten wat biertjes en baklava in de kleine shopjes en hadden een gezellige avond aan het strand. Heerlijk om zo vakantie in een vakantie te voelen, en met elkaar weg te zijn. We hoefden 's ochtends niet voor een bepaalde tijd uit te checken, dus we konden rustig aan doen. Een uitgebreide brunch deed ons allemaal erg goed, gratis koffietje van de eigenaar na het eten (dat gebeurt hier veel vaker. En voor de mensen die weten dat ik geen koffie drink; het wonder is hier voorgevallen dat ik koffie heb leren drinken! maar dan wel van die sterke arabische) De hele dag slenterden we door de stad, bezochten we de markt, genoten we van het uitzicht op de oude stadsmuren, en was het vooral 'de stad ervaren' . Na wat meer eten gingen we begin van de avond weer richting Geva want iedereen moest zondag weer werken. Het voelde als een lang weekend vakantie, en we hebben genoten met zijn allen!

Ik kan me nu echt niet voorstellen dat ik over een maand al weer de Kibbutz ga verlaten.. Het is hier zo'n bijzonder en heerlijk leven, en om echt wat van de ware cultuur, taal en Kibbutzniks of andere locals te leren zou je gewoon langer moeten blijven. Ik wist van te voren dat dit niet mogelijk was, 1 januari start ik met mijn master in het VUmc, maar nu ik hier ben kan ik me dat nog even helemaal niet voorstellen. Gelukkig heb ik een heel fijn thuis om weer thuis te komen, wat het natuurlijk ook wel weer goed maakt om over anderhalve maand weer terug te gaan. Maar alle mensen met wie ik hier samen leef zijn ondertussen als familie voor mij geworden! We hebben een hele relaxte en hechte groep van volunteers, en ondertussen leer ik ook wat kibbutzniks kennen wat natuurlijk heel leuk is. Van hen leer ik veel over het leven hier, de cultuur waarin zij opgroeien en leven, maar ook andere standaarden en levenslessen dan wij in nederland gewend zijn. Gisteren heb ik een grote stapel pannenkoeken gebakken voor alle volunteers, dat is altijd heel gezellig en wordt zeer gewaardeerd. Veel van de volunteers hangen rond etenstijd in de common room in de hoop dat iemand wat kookt voor meer mensen, en als er dan pannenkoeken zijn is iedereen erg blij:)
Een goed vooruitzicht; het laatste weekend van oktober gaan we met de volunteer groep op 'Eilat trip' ! Ik kijk ernaar uit als een schoolreis, zie het al helemaal voor me, ons allemaal in een bus op weg naar Eilat. Waarschijnlijk gaan we ook de dode zee bezoeken onderweg, en langs bedoeinen, maar daarover kan ik pas vertellen na de trip!

Voor de meeste mensen; succes daar met het winterse weer in nederland (I'm sorry..), en tot snel!

Liefs, Maartje